Гэтак мне яшчэ не выпадала,
Не было ўва мне такой нуды,
Каб да беглай сьцежкі прыпадала,
Што бяжыць няведама куды.
Гэтак не было яшчэ са мною, –
Каб ня знала: вораг ты ці брат;
Каб канала над чужой струною
Сэрца,
ўкамянелае ад страт.
...Чуйныя,
дажджом размыты крокі.
З дрэў зьлятаюць дзён календары.
I сатканы вобраз твой далёкі
З белага туману і зары.
|
|
